Te laat ingediend beroepschrift

Een beroepschrift, dat wordt ingediend na afloop van de geldende termijn voor het instellen van beroep, is in beginsel niet ontvankelijk. De niet-ontvankelijkverklaring wegens termijnoverschrijding blijft achterwege als redelijkerwijs niet kan worden geoordeeld, dat de indiener in verzuim is geweest. Dat doet zich voor als een belanghebbende na het verstrijken van de termijn een beroepschrift heeft ingediend als gevolg van een hem niet toe te rekenen omstandigheid en hij, nadat die omstandigheid zich niet langer voordeed, het beroepschrift zo snel mogelijk heeft ingediend.

Volgens de Hoge Raad is er geen reden om de toepassing van de hiervoor genoemde uitzondering te beperken tot gevallen waarin de betrokkene feitelijk niet in staat is geweest tijdig beroep in te stellen. Per geval moet worden beoordeeld of van de belanghebbende onder de gegeven omstandigheden in redelijkheid kon worden gevergd om tijdig beroep in te stellen. Aan de belanghebbende, van wie in redelijkheid niet kan worden gevergd om dit zelf te doen, kan niet zonder meer worden tegengeworpen dat iemand anders hem had kunnen bijstaan of vertegenwoordigen, of dat hij binnen de termijn had kunnen volstaan met een pro-formaberoepschrift. Ook met betrekking tot zulke maatregelen komt het erop aan of zij van deze belanghebbende onder de gegeven omstandigheden in redelijkheid konden worden gevergd.

De vraag, of het beroepschrift na overschrijding van de beroepstermijn zo spoedig mogelijk is ingediend, moet worden beantwoord aan de hand van de omstandigheden van het geval. Eerder heeft de Hoge Raad geoordeeld dat daarvoor een termijn van ten minste veertien dagen moet worden gegund. Gelet op de ontwikkelingen in de bestuursrechtspraak is de Hoge Raad van oordeel dat deze termijn in beginsel verstrijkt zes weken nadat de omstandigheid, die het tijdig instellen van beroep verhinderde, zich niet langer voordoet.

Bron: Hoge Raad | jurisprudentie | ECLINLHR2024515, 22/04246 | 05-04-2024

Terug